Το Πλήθος στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση!

Αναδημοσιεύω από το Lenin Reloaded ένα πολύ ενδιαφέρον σενάριο για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Ο χρόνος θα δείξει αν πρόκειται για επιστημονική φαντασία ή ζοφερή δυνατότητα:



Προβλέψεις για τους συσχετισμούς δυνάμεων την επόμενη των εκλογών

1. Νομίζω ότι είναι πολύ πιθανόν η 8η του Μάη να βρει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό σχήμα, ανεξάρτητα απ' το αν θα κατακτήσει ακόμα και την πρωτιά, κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς. Το να βρει η 8η του Μάη το ΚΚΕ σε ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα έχει αποκλειστεί ρητά από τη ΓΓ του και ως εκ τούτου αποκλείεται.

2. Εάν η δομική αποδυνάμωση των προοπτικών και της πολιτικής βιωσιμότητας ενός ήδη απαξιωμένου και αποδυναμωμένου σχήματος ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, στο οποίο αποκλείω συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τέτοια στα μάτια του εθνικού και διεθνούς κεφαλαίου ώστε να προκρίνει την ανεμπόδιστη και ακόμα και πριμοδοτούμενη δοκιμή ενός άλλου σχήματος (α λα Ολλάντ στη Γαλλία), ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί συνεργάτη στην κυβέρνηση. Στο ΚΚΕ φυσικά δεν θα τον βρει, σε αντίθεση με ό,τι έγινε στη γαλλική περίπτωση με το ΚΚΓ, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία για τις διαφοροποιήσεις που είναι πιθανό να σηματοδοτήσουν τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στις δύο χώρες.

3. Οι δημοσκοπήσεις, ανεξάρτητα από τις άλλες τους διαφοροποιήσεις, καταγράφουν, πέραν του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, δύο ακόμα σφόδρα ανερχόμενες δυνάμεις: τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμμένου και την Χρυσή Αυγή.

4. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θελήσει να εξαργυρώσει με όρους κοινοβουλευτικής εξουσίας την μάλλον χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης δραματική του ενίσχυση σε σχέση με τα ποσοστά του στις προηγούμενες εκλογές, θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους εκεί. Η συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ είναι μεν εφικτή αλλά δεν του αρκεί αριθμητικά, λόγω των --συγκριτικά με το κόμμα Καμμένου και τον ΣΥΡΙΖΑ-- χαμηλών ποσοστών της ΔΗΜΑΡ σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

5. Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με την Χ.Α αποκλείεται, για ευνόητους λόγους -- δεν την επιθυμεί η ίδια η Χ.Α, και θα ήταν άμεσα αυτοκτονική πολιτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.

6. Απομένει μόνο το λογικό ενδεχόμενο της συνεργασίας των δύο ανερχόμενων "εναλλακτικών" στο σχήμα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, δηλαδή της συνεργασίας Καμμένου/ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς φυσικά να αποκλείεται η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ ως τρίτου τροχού (μπορεί και να επιβάλλεται, τόσο αριθμητικά, για την εξασφάλιση πλειοψηφίας στις έδρες, όσο και δομικά, με τη ΔΗΜΑΡ στον ρόλο του "ενδιάμεσου χώρου", του μεσολαβητή, ισορροπιστή και επιδιαιτητή του νέου μπλοκ εξουσίας).

7. Το σενάριο αυτό μού φαίνεται να ενισχύεται σοβαρά από τις δημοσκοπήσεις και την περιρρέουσα, και καθιστά ενδιαφέρουσες τις πρόσφατες δηλώσεις Τσίπρα περί Καμμένου. Θα δούμε πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να το νομιμοποιήσει ως ιστορική αναγκαιότητα στη βάση της.

8. Εφόσον υλοποιηθεί αυτό το μοντέλο συγκυβέρνησης (με δεδομένο ότι αυτοδύναμη κυβέρνηση είναι αδύνατο να υλοποιηθεί από οποιονδήποτε, και ότι δομικά μόνο δύο βασικά μοντέλα συγκυβέρνησης φαίνονται εφικτά), η ενδεχόμενη αποτυχία του να επιλύσει σε σοβαρό βαθμό τα οικονομικά προβλήματα των κατώτερων στρωμάτων μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα (μιας και η γενικότερη ανοχή και "περίοδος χάριτος" έχει συρρικνωθεί δραστικά μετά την προηγούμενη περίοδο), μπορεί να σημάνει μόνο ένα πράγμα: περαιτέρω δραματική άνοδο της φασιστικής ακροδεξιάς της Χρυσής Αυγής, που ήδη προαλείφεται για σημαντική παρουσία στη Βουλή. Στην άνοδο αυτή, η εργατική ψήφος θα παίξει αυξανόμενο ρόλο σε περίπτωση αποτυχίας του "εναλλακτικού μοντέλου" συγκυβέρνησης, μιας και, με δεδομένο ότι η Χ.Α θα κρατήσει το "αντισυστημικό" της προφίλ, θα φαντάζει πια ως το μόνο βιώσιμο για τη φτωχολογιά χαρτί εάν η κατάσταση παραμείνει οικονομικά το ίδιο κακή ή χειροτερέψει.

9. Το μόνο, βέβαια, εκτός από το ΚΚΕ, το οποίο δεν θα έχει υποστεί τη φθορά της αποτυχίας, και που τότε θα βρεθεί ως ο βασικός πόλος συσπείρωσης απέναντι στην συσπείρωση γύρω από την Χ.Α σε μια ακραία πολωμένη κοινωνία. Και εκεί βέβαια τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις επιλογές της αστικής και μικροαστικής "αριστεράς" απέναντι στο νέο ιστορικό δίλημμα που θα έχει ανακύψει, και που θα είναι πια ξεκάθαρα το ιστορικά γνωστό: κομμουνισμός ή φασισμός. Αν εξεταστεί προσεκτικά η ομιλία της ΓΓ του κόμματος στο Ίλιον, θα φανεί ότι το σενάριο που έχει στον νου του το κόμμα είναι ακριβώς αυτό: προσέξτε ιδιαίτερα την αναφορά της στα τραγικά αποτελέσματα που θα είχε η φθορά του ΚΚΕ λόγω συμμετοχής του σε μια κυβέρνηση που θα αναγκαζόταν σε απονομιμοποιητικούς για την αριστερά συμβιβασμούς, στο γεγονός δηλαδή ότι η εργατική τάξη θα έμενε τότε χωρίς πίστη σε κανένα κόμμα της αριστεράς. Η αναφορά αυτή, θεωρώ, αφορά υπόρρητα μεν αλλά πραγματικά την εκτίμηση ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η μεγάλη πτωχευμένη μάζα δεν θα είχε καμία επιλογή παρά να συνασπιστεί μαζικά γύρω από την φασιστική ακροδεξιά ως ριζοσπαστική εναλλακτική στη νέα σοσιαλδημοκρατική-κεντροδεξιά-λαϊκοδεξιά προδοσία των προσδοκιών της.

10. Εάν η εκ των δομικών (και όχι απλά εκλογικών) συσχετισμών πιθανή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/Καμμένου/ΔΗΜΑΡ πετύχει την ελάφρυνση των βαρών που συσσωρεύτηκαν στην μικροαστική και εργατική τάξη, τότε η επόμενη μέρα θα είναι πολύ πιο πολύπλοκη και απρόβλεπτη από ό,τι περιέγραψα στα προηγούμενα σημεία. Δεν έχω όμως μια πειστική θεωρία για το πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί μια τέτοια "ρεφορμιστική" λύση στο αδιέξοδο υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες και υπό τους υφιστάμενους πανευρωπαϊκούς ταξικο-πολιτικούς συσχετισμούς, οπότε δεν είμαι σε θέση να αναπτύξω το ενδεχόμενο αυτό διεξοδικά.

11. Όλα τα παραπάνω στηρίζονται στα δεδομένα που παρουσιάζουν οι ως τώρα δημοσκοπήσεις και προϋποθέτουν ότι δεν είναι όλες δραματικά ψευδείς.